Laatst was ik op Rotterdam Centraal Station en vier Marokkaanse, wat oudere mannen liepen voor me. Voor dat clubje vaders liepen weer wat Marokkaanse meiden van rond de twintig richting hun trein. In principe niks aan de hand op dat moment. Na verloop van tijd...
Ik moest laatst getuigen bij een vriend van me in het Marokkaanse consulaat. Hij ging trouwen en dan moet je natuurlijk de welbekende ‘shoud’ meenemen. We zaten met z’n allen in die stoffige kamer met allerlei papierwerk, duizenden kopietjes van allerlei La Carte-achtige documenten op...
Na de verloren finale van de Afrika-cup tegen Tunesië is Marokko werkelijk het lachertje geworden van het Afrikaanse voetbal. Als je als willekeurig niets zeggend Afrikaans land bij Marokko in de poule zit bij een kwalificatiereeks, heb je sowieso al vier, en met een beetje...
Zo nu ook een tijdje een Facebook-account te hebben merk ik dat ik er niet helemaal bijpas. Het lukt mij niet om net als alle andere Facebookers te zijn. Iedereen is knap, fris, spontaan en ze hebben allemaal nog leukere vrienden in hun contactenlijst. Als...
Ik ben nu op de leeftijd gekomen dat leeftijdsgenoten het huwelijksbootje induiken. Stiekem gaan de jongens uit de buurt een voor een aan de vrouw. De vorige twee jaar kan ik zo acht jongens opnoemen die in het diepe zijn gesprongen. Het begint blijkbaar te kriebelen bij ze, want deze tendens gaat maar voort. Toch zijn de beweegredenen voor deze trouwlustigen niet allemaal hetzelfde. Niet allemaal zijn ze op dezelfde manier getrouwd. Je hebt allerlei verschillende categorieën.
Heel af en toe! Maar dan werkelijk echt heel af en toe. Als ik helemaal niks, maar dan ook niks te doen heb en ik heb spontaan zin om eens lekker over mijn nek te gaan, dan schakel ik op donderdagavond over naar rondom 10. Ik leg een mooi emmertje voor me neer, zetel me lekker voor de buis, geef mijn maag het startsein en ga een klein uurtje heerlijk zitten kotsen.
Het is een feit dat Marokkanen stelselmatig worden geweigerd op de Nederlandse arbeidsmarkt. Marokkaanse jongeren op het vmbo komen moeilijk aan stageplekken en zelfs universitaire diploma’s zijn ook niet meer zoveel waard als je Abdel of Mootje heet. Elke week verschijnt er wel ergens een rapport van een of andere Forum-subsidie-achtige instelling dat weer aantoont dat een gezonde Nederlandse baas liever geen leuke Marokkaantjes binnen zijn bedrijf moet hebben.
Veel Nederlanders vinden geloof, en dan vooral de Islam, iets belachelijks. Ze vinden geloof een belemmering voor de vrije humanistische geest. Je hebt ook gradaties in geloven. Zoals het christendom, dat geloof kan er nog wel mee door. Het is namelijk zo hard door de liberale atheïstische molen gegaan, dat het voor velen meer een hobby is dan werkelijk een overtuiging dat je uiteindelijk in een hel of hemel belandt. Christen kun je al zijn door op kerstavond een kaarsje aan te doen in de kerk en op tweede paasdag een meubelboulevard te bezoeken. Op deze manier zit het dus met Gristen zijn wel snor. De Islam daarentegen is dat niet en wordt daarom als enige godsdienst constant met een schuin islamofobisch oog aangekeken.
Het is weer raak op tv. Marokkanen zijn weer een hot item. Ik dacht misschien dat eindelijk de hype over zijn hoogtepunt was, maar ik had het blijkbaar helemaal mis. IJdele hoop gebleken achteraf. Dit keer was de Ikon aan de beurt. Deze publieke omroep kon het ook niet laten om ons eens even onder de loep te nemen. Wellicht hadden ze ook kijkcijfers nodig, en waren ze bang ook uit het publieke bestel geworpen te worden dus vielen ze maar terug op de Marokkaan als kijkcijferkanon.
Maatschappelijk werk en dienstverlening, deze drie onschuldige zelfstandig naamwoorden brengen me vandaag de dag nog steeds nachtmerries.
Na de middelbare school had ik geen flauw idee hoe ik mijn schoolcarrière moest prolongeren. De economische sector trok mij niet, droog je uren wegtokkelen achter een pc, dat zag ik niet zitten! Ik kreeg al braakneigingen van termen als macro of meso-economie en hoogconjunctuur, laat staan dat dit echt mijn toekomst zou worden. Leraar, daar moet je echt het type voor zijn, dat typetje was ik duidelijk niet. Weet niet zeker of de term bestaat, maar ik ben meer een Antileraar. Rechten of medicijnen studeren, daar was ik simpelweg te lui voor. Ben nooit een echte pillenverslinder geweest, dus dat hield ook al op. Een vriend van mij zei op een goede dag tegen me dat ik MWD moest gaan doen. Het is makkelijk, maar toch HBO en je kunt later ergens gaan werken met Marokkaanse jongeren. Beetje ouwehoeren over cultuurkloven en zogenaamd het maatschappelijk belang dienen. Nou dat klonk best aardig, later een beetje leuten in een gesubsidieerd buurthuisje onder het genot van Marokkaanse muntthee en koekjes. “Ja, dat wil ik wel doen. Dat trek ik wel!”