Geplaatst om 15:45h
in
Columns
door adil
Maatschappelijk werk en dienstverlening, deze drie onschuldige zelfstandig naamwoorden brengen me vandaag de dag nog steeds nachtmerries.
Na de middelbare school had ik geen flauw idee hoe ik mijn schoolcarrière moest prolongeren. De economische sector trok mij niet, droog je uren wegtokkelen achter een pc, dat zag ik niet zitten! Ik kreeg al braakneigingen van termen als macro of meso-economie en hoogconjunctuur, laat staan dat dit echt mijn toekomst zou worden. Leraar, daar moet je echt het type voor zijn, dat typetje was ik duidelijk niet. Weet niet zeker of de term bestaat, maar ik ben meer een Antileraar. Rechten of medicijnen studeren, daar was ik simpelweg te lui voor. Ben nooit een echte pillenverslinder geweest, dus dat hield ook al op. Een vriend van mij zei op een goede dag tegen me dat ik MWD moest gaan doen. Het is makkelijk, maar toch HBO en je kunt later ergens gaan werken met Marokkaanse jongeren. Beetje ouwehoeren over cultuurkloven en zogenaamd het maatschappelijk belang dienen. Nou dat klonk best aardig, later een beetje leuten in een gesubsidieerd buurthuisje onder het genot van Marokkaanse muntthee en koekjes. “Ja, dat wil ik wel doen. Dat trek ik wel!”