Avondje schotel kijken

10 Feb Avondje schotel kijken

De laatste tijd wordt je doodgegooid met Marokkaanse films op de vele Marokkaanse schotelnetten. De standaard Marokkaanse film speelt zich meestal af op het platteland of in een volksbuurt en gaat over klassieke onderwerpen als het huwelijk, een frauduleuze aannemer die smokkelt met cement of een ruzie over erfrecht. Marokkaanse ouders in Nederland herkennen deze problemen die de revue passeren in deze films maar al te goed en wanen zich weer even in Marokko tijdens een heerlijke thee op de vrijdagavond.

Als je naar een van deze Marokkaanse zenders kijkt, los van de vele films die ze op je afvuren, kan het je ook niet ontgaan zijn dat je wordt geconfronteerd met een hele aparte kledingstijl van de mensen in beeld. Of dat nu acteurs, weervrouwen, nieuwslezeressen of wat dan ook zijn, altijd klopt er iets niet aan de outfit. Op de een of andere manier zitten de colberts of te wijd of de schoudervullingen te breed. Soms kun je je vinger er niet eens op leggen, maar je proeft dat er iets niet klopt.

Als we even terugkomen op de films. De Marokkaanse film heeft zich flink ‘ontwikkeld’ afgelopen jaren en meerdere genres zijn aangeboord. Waar de Marokkaanse film eerst alleen over bovengenoemde onderwerpen ging, wagen de Marokkaanse filmmakers zich nu aan detectives, drama’s en zelfs horrors.

Maar wat ik horror vind, zijn de spijkerbroeken die de actrices aan hebben in zogenaamd trendy films. Een actrice, die een succesvol geëmancipeerde vrouw moet spelen, heeft me dan een gedrocht van een spijkerbroek aan. Een grote rare spijkerzak, helemaal gebleekt met hele grote achterzakken die doorlopen tot de onderrug. De pijpen lopen raar breed aan de onderkant en het lijkt alsof hij drie maanden niet gewassen is. Door die broeken lijkt het ook net alsof de verhoudingen in het lichaam niet meer kloppen. De benen lijken heel lang en de rug heel kort of andersom. Najat Atabou was ook jarenlang verslaafd aan deze walgelijke broeken. Echt smerig!

Waarom Marokkaanse actrices kiezen voor deze walgelijke westerse B-smaak is een volkomen raadsel. Boven de broek, dragen ze vaak een vreemde leren, te grote mannenjas met een dikke bruine coltrui eronder. De kleuren van de kleding is ook niet helemaal te plaatsen.

De schoenen maken het plaatje helemaal af. Westerse vrouwenschoenen in Marokko, zouden echt verboden moeten worden. In de vitrine zie je ze mooi glimmend naar je lachen. Het lijken de mooiste schoenen die je ooit hebt gezien, totdat je ze aantrekt. Dan worden het kwade lelijke mormels die je vrouwelijke voorkomen helemaal verkrachten. Schoenen en spijkerbroeken in Marokko zijn echt de lelijkste kledingstukken die je maar kan vinden.

Echt zo zonde dat ze de mooie traditionele jeleba en belgha hebben ingeruild voor deze walgelijke Europese neptroep. Verblind zijn de vrouwen daar door die glimmende schoenen en gebleekte spijkervodden.

Marokkanen in Marokko moeten gewoon niet de Europese tour op gaan. Detectives, horrors of een romantische comedy, het is gewoon niet hun ding. Naast deze cultfilms zijn er nu ook een aantal nieuwe kinderprogramma’s op de Marokkaanse buis gekomen. Een kinderprogramma, gepresenteerd door een tienjarig meisje, met als sidekicks een clown en een dwerg. Dit programma is gewoon freaky. Ik vind het echt eng. Als dat trio ’s nachts lachend voor me zou staan, weet ik niet hoe hard ik weg moet rennen. Het schattige meisje van tien jaar draagt hele hoge hakken en heeft een galajurk aan. Een negaffa is helemaal los gegaan op dat arme kind. Ze draagt make-up alsof ze gaat trouwen. Ze hebben haar ook een kapsel van een vrouw van veertig gegeven. Ik raak helemaal in de war als ik naar dat meisje kijk.

De clown vervolgens is niet de leuke grappige clown die we hier kennen, maar een hele enge Marokkaanse skeejrie-vent met rode verf op zijn gezicht. Alsof hij net uit een Marokkaanse gevangenis is vrijgelaten. Verder hebben ze ook nog een dwerg, die mij het gevoel geeft alsof ik naar een show in de middeleeuwen aan het kijken ben. De kinderen die figureren in dit programma zie je lachen als een boer met kiespijn. De skeejrie-clown kijkt ze aan van: ‘Oh wee als jullie niet lachen, ik hang jullie op.’ Dit programma kan echt niet.

Marokko en spijkerbroeken gaan gewoon niet samen. Marokko en kinderprogramma’s, idem dito. Daar moeten ze zich niet aan wagen. Als Marokko het gewoon houdt op haar eigen gewoontes, kleding en eten dan kunnen ze zich volkomen rijk rekenen. ‘Schoenmaker, hou je bij je leest’, is een gezegde die echt opgaat voor de Marokkaanse televisie.

Oh ja, voordat ik het vergeet. Die Mexicaanse rommelseries nagesproken in het Marokkaans Arabisch kunnen ook echt niet. Aina Abi, of hoe het ook mag heten, is echt zo vreemd om te horen. Een Mexicaan genaamd Fargalito die darija spreekt, het moet echt niet gekker worden.

Geef mij maar weer Abderaouf of een lekkere oude reclame van la vache qui rit of Tide. Alles behalve die smerige spijkerbroeken.